I znowu ten cud

W Lagos byliśmy już kilkanaście lat temu, niestety późno i słońce było tak nisko, że nie mogliśmy w pełni chłonąć uroków tego cudu natury. Tym razem zarezerwowaliśmy na wybrzeże wokół Lagos nieograniczony czas, z mocnym postanowieniem, że wyciśniemy z tego miejsca ile tylko się da. Naszą przygodę rozpoczęliśmy od spaceru po krawędzi klifu na przemian ze spacerem po plażach (dzięki uprzejmości zbudowanych co kawałek schodków), co pozwoliło nam w pełni, w pięknym słońcu napawać się różnorodnością barw i kształtów przybrzeżnych skałek. Było pięknie, widoki cudne, ale trochę ... jednostronne. Poza tym upał, wysiłek fizyczny i generalnie upływ czasu powodował narastające marudzenie w młodszej części naszej ekipy. Postanowiliśmy nieco uatrakcyjnić ten dzień, a przy okazji obejrzeć tę skalną krainę z innej perspektywy. Wynajęliśmy motorówkę z miłym, choć nieco dziwnym przewodnikiem. Woziliśmy się między skałami, wpływając co raz do niesamowitych grot i zakamarków. Słuchaliśmy kwiecistych wywodów odnajdując we wskazywanych formacjach skalnych rozmaite kształty (dziób orła, tort weselny, Tytanic). Jedynie w dwóch miejscach za nic nie mogliśmy dopatrzeć się łabędzia, choć przewodnik uparcie wskazywał nam palcem mówiąc [słon]. Rozumowaliśmy, że to 'swan', wszak mówił do nas po angielsku, tymczasem pan chciał być miły (lub popisać się), a to jedno słowo znał po polsku! A więc nie 'swan' tylko 'elephant' i od razu dopatrzyliśmy się tego co trzeba. Bo i owszem, trąba była jak się patrzy... Przygodę z Lagos zakończyliśmy na jednej z plaż (Praia del Camilo) , ale postępujący przypływ pozwolił nam się nią cieszyć niewiele ponad godzinę. Potem cały piasek zniknął w turkusowej otchłani. Wiele lat temu obiecywaliśmy sobie, że tu wrócimy - dziś mamy poczucie, że w pełni dotrzymaliśmy tej obietnicy.

Zdjęcia (42)

Komentarze (3)