Gauja N.P.

Rozochoceni pierwszymi urokami rzeki Gauja, postanowiliśmy lepiej poznać jej dolinę. Najpierw kręciliśmy się jak smród po gaciach, bo oczywiście żadnych znaków przy głównych drogach nie było, potem trafiliśmy do Siguldy, w której znajduje się centrum Parku Narodowego Rzeki Gauja i miało być tam bardzo atrakcyjnie. W informacji turystycznej pani uprzejmie zachwalała kolejkę linową wożącą tyłki nad doliną, a na koniec dała nam kolorową broszurkę po łotewsku. Nie chcieliśmy zjechać kolejką, wybraliśmy rowery i zjeździliśmy dolinę. Nic tam nie ma! Nie licząc 2 km stromego podjazdu, który wyssał z nas wszystkie siły i rozeźlił już do końca na te wszystkie wspaniałości Siguldy. No, ale przecież tu gdzieś miał być jakiś piękny kanion, głęboki miejscami na 70m, i rzeka, i skały… Wróciliśmy się do miejscowości Cesis, gdzie pojawiły się znaki na Erglu Klintis i to było coś! Piękne klify z czerwonego piaskowca (niewiele popisane!) i przyjemna trasa widokowa poprowadzona górą kanionu. Spodobało nam się. Kilka kilometrów dalej, w lesie znaleźliśmy jeszcze białe klify, ale już o wiele mniej ciekawe i jeszcze kilka miejsc z mniejszymi klifikami.
Dziwna sprawa z tymi oznaczeniami, niby porządne, wyraźne, czytelne i do tego dwujęzyczne tablice, ale stoją w miejscach takich, że trzeba znać drogę, żeby je znaleźć. Generalnie trzeba chyba na podstawie przewodnika lub innych źródeł postawić sobie kropkę na mapie i próbować do niej dojechać, przynajmniej my tak robimy. Z dróg głównych A2 i A3 skręca się w boczne, często gruntowe lub żwirowe drogi i po kilku kilometrach napotykasz piękną tablicę: „jakaś atrakcja 4,3km” i myślisz dobry jestem! Taki test na orientację z nagrodą :)

Zdjęcia (24)

Komentarze (2)