Xabia historica

Ł: Po kilku godzinach spokojnego lotu, bezproblemowym odnalezieniu czekającego merca oraz ponad godzinie jazdy, dotarliśmy do naszej miejscówki. Wow, fajnie tu! Domek zbudowany jest na zboczu opadającym stromo do morza przy samym Cap de la Nau. Dopiero teraz dotarło do nas, że dobrze znamy ten widoczek, bo byliśmy tu już przez chwilę w 2013. Zmęczeni podróżą dość szybko poszliśmy spać. Bladym świtem obudził nas… a gdzie tam obudził – prawie postawił na równe nogi, ogromny hałas. Ni to nagły syk, ni to świst… Ja byłem pewny, że rozszczelniła się instalacja wodna (może bojler), bo wyraźnie słyszałem tryskającą pod ciśnieniem wodę. Ania miała podobne skojarzenia, ale wymyśliła, że włączyły się tryskawki w ogrodzie. Po dłuższym czasie dotarło do nas, że to… cykady! Niesamowite, przecież nie pierwszy raz słyszymy te owady, ale żeby z kompletnej ciszy nagle włączyły się dokładnie wszystkie, to zupełnie nowe doznanie.

Ranek powitał nas silnym wiatrem i pochmurnym niebem. Oho, zaczyna się, a miało być słońce. No nic, pewnie za dwa dni się poprawi. Przynajmniej tak obiecał sąsiad, który rano nawiązał z nami stosunki dyplomatyczne i przepraszał, że morze nie jest równe…

Korzystając z mało plażowej aury odwiedziliśmy Xabię, która będzie naszą strefą serwisową, zrobiliśmy potężne zakupy i zwiedziliśmy tutejszą starówkę, która poza targiem, kościołem i dwoma kaplicami nie ma zbyt wiele do zaoferowania, a i te nie rzucają na kolana.

Odwiedziliśmy, więc kościół św. Bartłomieja, kapilce św Anny i Augustyna, nakupiliśmy oliwek na Mercado de Abastos.

Za to tutejsza linia brzegowa ma naprawdę wiele do zaoferowania, co postaramy się pokazać w kolejnych dniach, a nad miastem góruje potężny masyw Montgo 753 mnpm, który aż się prosi o zdobycie. Tylko jak przekonać resztę załogi?

Zdjęcia (18)

Komentarze (1)